Bij het maken van een behandelplan voor jongeren en volwassenen zal er rekening mee gehouden worden in welke fase het stotteren zich ontwikkeld heeft. Een logopedist/stottertherapeut zal meestal beginnen met een uitgebreid onderzoek. Hierbij wordt het stotteren in kaart gebracht: het hoorbare en zichtbare stottergedrag, uitlokkende en/of in stand houdende factoren. Ook wordt er gekeken naar de manier waarop de persoon omgaat met het onvloeiend spreken en er wordt nagevraagd hoe de directe omgeving reageert. Naar aanleiding van dit onderzoek zal de logopedist/stottertherapeut in samenspraak met de cliënt een plan van aanpak opstellen. De behandeling richt zich op de factoren die van invloed zijn op het totale stotterprobleem: spraakcontrole, emoties, gedachten en omgeving. Wanneer deze niet (meer) zoveel invloed hebben op het stotterprobleem, kan het accent van de behandeling verschoven worden naar vloeiendheidstraining. Het gaat er dan om de vaardigheden te veranderen of te verbeteren zodat het spreken vloeiender verloopt. Ook kan worden gewerkt aan het versterken van communicatieve vaardigheden. Indien gewenst kan de individuele therapie worden aangevuld met groepstherapie. Dit wordt voorgesteld wanneer verwacht wordt dat dit het individuele therapie-effect versterkt en er voldoende deelnemers beschikbaar zijn. De cliënt beslist uiteraard zelf of hij/zij hier aan mee wil doen. Gedurende de hele behandelperiode wordt de stottertherapie afgestemd op de wensen en de hulpvraag van de cliënt.